"...ein sterk, kraftfull, rørande, og til tider magisk konsert i den gamle industrihallen...Dette er eit heilt vidunderleg lokale." (Møre-Nytt)
"Helga var prega av grufull terror i Paris. I propellhallen i Volda blei det framført musikalsk kritikk mot krig i religionens namn...Det gav ei veldig meining. Heile dramaet er globalt, og det er eit ekko av det vi har sett siste dagane...ein mektig konsert." (Sunnmørsposten)
"...imponerande høgt nivå på både kor og orkester." (Møre)
Presseklipp etter lyskonserten med PARALLAX + Nilsson 27. november (heile kritikken gjengitt):
"Nyanserik akustisk jazz- og lyskonsert
Medan den første testkonserten i Propellhallen kulturarena var av det store og mektige slaget, der musikken kunne vore framført i andre store, klangfulle konsertlokale med same effekt, var fredagens andre testkonsert meir spesialtilpassa nettopp dette industrilokalet. PARALLAX + Nilsson er ei gruppe på tre akustiske musikarar og ein lysdesigner. Desse fire er Are Lothe Kolbeinsen (gitar og preparert gitar), Ulrik Ibsen Thorsrud (trommer og perkusjon), Stian Omenås (trompet og perkusjon) og Elisabeth Kjeldal Nilsson (lysdesign). Både musikken og lysdramaturgien blir tilpassa og oppstår i samforståing med det rommet dei til ei kvar tid opptrer i. Musikken er tvers gjennom improvisert, den blir til i augneblinken. Lysdesignet har på si side nokre variablar som designeren kan improvisere med, alt etter kva rom dei er i.
Det publikum fekk vere vitne til fredag kveld var musikk og lysrørsler som tydeleg gjekk i eitt med det industrielle rommet. Det heile voks fram slik at ein i det klingande og visuelle kjende att inspirasjonen frå røra i taket og propellane på golvet. Lyd-og lysimprovisasjonen starta som ei naturleg fylgje av rommet me sat i, men skapte etter kvart også nye assosiasjonar, slik at den transcenderte rommet, den ga nye perspektiv. Taket vart til dømes ikkje berre tak, men vart også ei glitrande vassoverflate ein såg ned på. Forhallane vart ikkje berre det me hadde passert gjennom på veg inn i konsertlokalet, men vart også omskapte til uutforska, mørke fjellsider langt borte.
Difor, når me etter den timelange improvisasjonen tusla oss stille ut gjennom "gata" i bygget, var det med ei kjensle av å ha sett djupare inn i dette huset, lytta djupare inn i oss sjølve, og vorte merksame på at det me til dagleg ser og høyrer rundt oss kanskje er meir enn det me i farten oppfattar og tenkjer over.
Dette er ei av kunstens viktigaste roller. Og eg er takksam for at PARALLAX + Nilsson viste oss dette i Propellhallen. Ikkje minst regnet som tromma på taket og vinden som ula ute vart i denne improvisasjonen omdanna til inspirerande materiale for kunsten deira.
Magnar Åm" (Møre)
